Art 209 kk – uchylanie się od alimentacji – co warto wiedzieć?

Wielu ludzi, którzy zostali obciążeni obowiązkiem alimentacyjnym, podejmuje próby uchylenia się od jego spełniania. Nie wszyscy jednak zdają sobie sprawę, że brak płacenia alimentów w polskim systemie prawnym może prowadzić do popełnienia przestępstwa, za które grozi kara grzywny, ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności. Takie zachowanie zostało uregulowane w artykule 209 Kodeksu Karnego.

Kilka słów o przestępstwie niealimentacji

Zgodnie z przepisami Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego, każdy z małżonków powinien, zgodnie ze swoimi możliwościami zarobkowymi i majątkowymi, przyczyniać się do zaspokajania potrzeb rodziny, którą założyli w wyniku swojego związku. Wypełnienie tego obowiązku może obejmować również zaangażowanie w wychowanie dzieci oraz pracę w gospodarstwie domowym.

Aby zapewnić ochronę prawną tego rodzinnego obowiązku, jakim jest finansowe wsparcie rodziny, polskie prawo karne wprowadziło penalizację za niepłacenie alimentów. Zgodnie z artykułem 209 § 1 Kodeksu Karnego, osoba, która uchyla się od wykonywania obowiązku alimentacyjnego, jak określa to orzeczenie sądowe, ugoda zawarta przed sądem, organem lub inną umową, podlega karze grzywny, ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności do roku, jeżeli łączna wartość zaległości wynosi co najmniej 3 świadczenia okresowe lub opóźnienie w płaceniu innych niż okresowe świadczeń wynosi co najmniej 3 miesiące.

Kiedy ktoś uchyla się od obowiązku alimentacyjnego?

Warto również zauważyć, że aby uznać, że dana osoba uchyla się od swojego obowiązku alimentacyjnego, musi istnieć realna możliwość spełnienia tego obowiązku. Oznacza to, że osoba popełnia przestępstwo niealimentacji, gdy jest w stanie wykonać swoje zobowiązanie, ale nie robi tego z własnej woli. Termin „uchylanie się” odnosi się do negatywnego stanu psychicznego osoby zobowiązanej do wykonania obowiązku, który powoduje, że mimo możliwości spełnienia tego obowiązku, nie decyduje się na jego wykonanie z powodu braku chęci lub lekceważenia orzeczenia sądu. Ten negatywny stan psychiczny musi być udowodniony odpowiednimi dowodami. W przypadku potrzeby skorzystania z pomocy w kwestii zmagania się z niealimentacją, warto odwiedzić stronę profesjonalnej kancelarii i zapoznać się z jej ofertą pod https://www.adwokat-cyranski.com/adwokat-lodz-prawo-karne . Osoba oskarżona o przestępstwo z art. 209 § 1 Kodeksu Karnego może być ścigana na wniosek pokrzywdzonej strony, organu pomocy społecznej lub organu odpowiedzialnego za egzekucję alimentów. Jeżeli pokrzywdzonemu przyznano odpowiednie świadczenia rodzinne lub pieniężne z funduszu alimentacyjnego, wypłacane w przypadku nieskuteczności egzekucji alimentów, ściganie przestępstwa niealimentacji odbywa się z urzędu.

Warto również pamiętać o uchwale Sądu Najwyższego, która stwierdza, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych wypłacający świadczenia z funduszu alimentacyjnego na rzecz osoby, do której zobowiązany jest oskarżony, nie jest uważany za pokrzywdzonego w postępowaniu karnym o przestępstwo z art. 209 § 1 Kodeksu Karnego.